رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) علت اصلی نابینایی قابل پیشگیری در کودکان است. این بیماری در نوزادان نارس که عروق شبکیه آن ها کامل نشده، روی می دهد. عدم تکامل عروق شبکیه منجر به ایسکمی و به وجود آمدن عروق جدید می گردد. تشخیص و مداخلات درمانی زودهنگام می تواند مانع نابینایی در بسیاری از این کودکان گردد. بنابراین غربالگری ROP از اهمیت بسیاری برخوردار است. شایع ترین علت ROP، نارسی و کم وزن بودن نوزاد هنگام تولد می باشد، اگرچه دریافت اکسیژن مکمل و تغییرات سطح اکسیژن نیز در پیش رفت بیماری تاثیر دارد. عوامل ژنتیکی ممکن است باعث افزایش خطر بروز ROP شوند. انتقال خون، غلظت گلوکز و هم چنین عفونت های دوران نوزادی می توانند از عوامل خطر برای ROP باشند. در کشورهای توسعه یافته احتمال نابینایی ناشی از ROP کم تر از 10 درصد می باشد ولی در کشورهای در حال توسعه به دلیل محدودیت هایی که در معاینه شبکیه و پی گیری بیماران و تسهیلات NICU وجود دارد، این نسبت به 40 درصد می رسد. به همین دلیل توصیه می شود معیارهای غربالگری در هر کشور بومی سازی گردد. در مطالعه­ ای که در بیمارستان فارابی تهران در سال 1395 صورت گرفت، نشان داده شد که معیارهای غربالگری مناسب برای نوزادان در ایران gestational age مساوی یا کم تر از 32 هفته و یا وزن هنگام تولد مساوی یا کم تر از 2000 گرم می باشد. این معیار دارای حساسیت تقریبا 100 درصد در تشخیص نوزادان مبتلا به ROP نیازمند به درمان می­ باشد و هم­ زمان از معاینات غیرضروری نیز جلوگیری می­ کند. در این مطالعه مشخص شد که در صورت استفاده از معیارهای غربالگری توصیه شده در آمریکا، 4/8 درصد نوزادان ایرانی مبتلا به ROP که نیازمند درمان هستند، تشخیص داده نمی شوند. اولین معاینه نوزادان نارس با سن کم تر یا مساوی 27 هفته، در هفته 31 صورت می­ گیرد. نوزادان با سن 32-28 هفته باید در هفته 4 تا 6 بعد از تولد یا در هفته 31 تا 33 postmenstrual (هر کدام که دیرتر بود(، معاینه شوند. براساس تقسیم بندی بین المللی ROP شبکیه از جلو به عقب به سه ناحیه (zone I-III) با مرکزیت عصب بینایی و تغییرات شبکیه بر اساس شدت بیماری به 5 مرحله (5-1(stage تقسیم می گردند. بیماری پلاس (Plus) که با گشاد و پیچ و خم دار شدن عروق پل خلفی مشخص می گردد نیز از علایم شدت بیماری و نیاز به درمان می باشد. بر اساس این تقسیم بندی بین المللی، راهنمای پی گیری و اندیکاسیون درمان تعریف می گردد. تقریباً 90 درصد از ROP در مراحل 1 و 2 پسرفت می­ کنند. با این حال 17 درصد نوزادانی که ROP تهاجمی خلفی (aggressive posterior ROP) دارند، دچار جداشدگی شبکیه می­ شوند. درمان استاندارد، لیزر می باشد اما به نظر می رسد در موارد zone I درمان با تزریق بواسیزوماب داخل زجاجیه جای خود را به عنوان درمان اصلی باز کرده است. اگر چه زمان پسرفت بیماری در گروه تزریق، کوتاه تر است اما پی گیری طولانی مدت لازم است چرا که عروق شبکیه ممکن است تا مدتها کامل نشود و عوارض ناخواسته رخ دهد. موارد zone II که با تزریق بواسیزوماب داخل زجاجیه درمان شده اند، عود بیش تری نسبت به لیزر نشان داده اند. آنژیوگرافی فلورسین، در موارد مشکوک به عود، با نشان دادن نشت و افتراق عروق شانت از عروق جدید می تواند کمک کننده باشد. از دیگر درمان ها، ویترکتومی و باکل اسکلرا می باشد که در موارد کشش و کندگی شبکیه اندیکاسیون دارد. در کل، بیماری ROP به دلیل عوارض دیررس نیاز به پی گیری در تمام دوران زتدگی دارند. جدی ترین عوارض در این مرحله جداشدگی شبکیه و گلوکوم زاویه بسته می باشند.

زمینه: با توجه به اینکه رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) یکی از علل نابینایی کودکان به حساب می آید، شناسایی ریسک فاکتورهای دخیل در پیدایش این بیماری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجایی که عوامل مادری تاثیر مستقیم در ایجاد هیپوکسی داخل رحم دارند، در سالهای اخیر به عنوان ریسک فاکتور احتمالی مورد توجه فراوان قرار گرفته اند ولی نتایج حاصله بسیار متفاوت و ضد و نقیض می باشند. در این مطالعه ارتباط بین فاکتورهای مادری با ایجاد ROP مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در این مطالعه آینده نگر، تعدا 150نوزاد که سن حاملگی آنها کمتر از 32 هفته کامل یا وزن هنگام تولد آنها کمتر از 1500 گرم بود وارد مطالعه شده و بر اساس معاینه فوندوس به دو گروه دارای ROP و سالم تقسیم شدند. متغیرهای مطالعه شامل سن مادر، تزریق دگزامتازون به مادر در هفته آخر بارداری، سابقه بیماری های دیابت، پره اکلامپسی، فشارخون، کم خونی، بیماری قلبی-عروقی، کلیوی، تیرویید و روماتولوژیک مادر در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه 47 نوزاد (33/31درصد) مبتلا به ROP بودند. میانگین سن حاملگی در نوزادان مبتلا به ROP 89/27 هفته و در نوزادان غیرمبتلا 06/29 هفته بود. میانگین وزن تولد در نوزادان مبتلا به ROP 53/1180 گرم و در نوزادان سالم 44/1079 گرم بود. از نظر متغیرهای مورد بررسی، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: فاکتورهای مادری مورد بررسی در این تحقیق تاثیری در ایجاد ROP ندارند.

زمینه و اهداف: رتینوپاتی نارسی یک بیماری دوران بعد از تولد در عروق شبکیه است که درنوزادان نارس که شبکیه آنها عروق بطور کامل تشکیل نشده است اتفاق می افتد. در اکثر موارد این بیماری پسرفت می کند ولی ممکن است باعث اختلال بینایی شدیدی گردد. شواهدی در دست است که لپتین آنژیوژنز را تحریک میکند. این مطالعه جهت تعیین مقادیر لپتین در نوزادان نارسی که رتینوپاتی نارسی پرولیفراتیو داشتند انجام گرفت.روش کار: از 71 نوزاد نارس که در سن حاملگی 32 هفته یا کمتر متولد شده بودند در سن 6-8 هفته بعد از تولدنمونه خون تهیه شد. بیماران مورد مطالعه بر حسب نتایج معاینه چشم از دو گروه تشکیل شده بود. گروه کنترل شامل 41 نوزاد با معاینه طبیعی چشم و گروه مورد متشکل از 30 نوزاد با رتینوپاتی نارسی پرولیفراتیو در مرحله 3 یا بیشتر در معاینه چشم بودند. مقادیر لپتین در آنان به روش الیزا اندازه گیری شد.نتایج: متوسط سن حاملگی در نوزادان مورد مطالعه 1,6±28,4 هفته در گروه مورد و 1,6±28,8 در گروه کنترل بود. متوسط سن حاملگی اصلاح شده در زمان نمونه گیری 1,2±34,9 هفته در گروه مورد و 1,3±34,6 در گروه کنترل بود. متوسط مقادیر لپتین دردو گروه تفاوت معنی داری نداشت (در گروه مورد 0,41±0,64 نانوگرم در میلی لیتر و 0,83±0,79 نانو گرم در میلی لیتر در گروه کنترل(.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان می دهد که مقادیر لپتین در سن 6 تا 8 هفته بعد از تولد در نوزادان نارس مبتلا به رتینوپاتی نارسی پرولیفراتیودر مقایسه با نوزادان نارس که معاینه چشمی طبیعی در این سن دارند تفاوت معنی داری ندارد.

سابقه و هدف: رتینوپاتی نوزادان نارس، یک بیماری بالقوه کور کننده است که نوزادان نارس را مبتلا می کند.روش کار: در این مطالعه که به روش Cross Sectional انجام شد، تمام کودکان نارس که دارای مشکل بینایی بودند و از دی ماه 1378 لغایت فروردین ماه 1381 به بیمارستان فارابی مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. سن حاملگی تقریبی، وزن نوزاد در هنگام تولد، سن نوزاد در اولین معاینه چشم پزشکی، میزان آگاهی والدین از عواقب بیماری های چشمی در نوزادان نارس، توصیه متخصص نوزادان برای معاینه چشم پزشکی در زمان مناسب، دوره اکسیژن درمانی، بررسی دید نوزادان براساسCentring Steady Maintain (CSM)  ثبت گردید. سپس یک معاینه کامل چشم پزشکی با مردمک باز انجام و یافته های افتالموسکوپیک و بیماری های سیستمیک و چشمی همراه با رتینوپاتی در پرسشنامه اطلاعاتی طرح وارد شد.نتایج: به طور کلی 25 نوزاد (50 چشم) وارد مطالعه شدند. تشخیص بیماری بر اساس سن حاملگی کم، وزن کم نوزاد در هنگام تولد و یافته های رتین در افتالموسکپی غیرمستقیم بود. گرفتاری چشمی در تمام موارد دو طرفه بود. 33 چشم از 50 چشم (66 درصد) در Stage V،5  چشم در Stage IV رتینوپاتی بودند .Dragged Macula در 8 چشم (16 درصد) و Regressed ROP در 4 چشم (8 درصد) مشاهده شد. سن حاملگی در تمام مبتلایان به رتیوپاتی 32 هفته یا کمتر (27.6±2) و در 81.2 درصد موارد ثبت شد. وزن هنگام تولد 1500 گرم و یا کمتر بود. در 36 درصد از موارد توصیه متخصص نوزادان برای معاینه چشم پزشکی وجود داشت ولی در 48 درصد نوزادان معاینه چشم پزشکی توصیه نگردیده بود. متوسط سن کودکان در اولین معاینه چشم پزشکی (25.1±13.8) هفته بود. 7 مورد از 9 (77 درصد) کودکی که به والدین آنها توصیه شده بود به چشم پزشک مراجعه کنند، دیرتر از زمان توصیه شده 25.3±12.8) هفته بعد از تولد) مورد معاینه چشم پزشکی قرار گرفته بودند. والدین تمام نوزادان از عواقب بیماری های چشمی در نوزادان نارس بی اطلاع بودند. در 38 چشم (76 درصد) دید نهایی(Not Centre, Not Steady, Not Maintain (NC NS NM)) ، در 8 چشم (16 درصد(CNSNM  و در 4 چشم (8 درصد (CSM تخمین زده شد. 56 درصد کودکان به طور کامل نابینا و 28 درصد آنها آسیب شدید بینایی داشتند.استنتاج: سن حاملگی 32 هفته یا کمتر و وزن هنگام تولد 1500 گرم یا کمتر دو فاکتور عمده با رتینوپاتی نوزادان نارس می باشد.معاینه دیر هنگام چشم در نوزادان نارس منجر به نابینایی و آسیب های شدید بینایی داشتند.تاخیر در معاینه چشم پزشکی ناشی از عدم شناخت بعضی از متخصصین نوزادان از این بیماری و نیز فقدان آگاهی عمومی از عوارض این بیماری در چشم می باشد.

هدف: تعیین شیوع رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) و بررسی عوامل خطرساز این بیماری در نوزادان نارس ارجاع شده به بیمارستان فارابی تهران طی سال های 1379 تا 1381.روش پژوهش: همه نوزادان محصول دوره آبستنی 37 هفته یا کمتر و وزن هنگام تولد 2500 گرم یا کم تر که طی مدت مورد بررسی به بیمارستان فارابی ارجاع شدند؛ وارد مطالعه گشتند. اولین معاینه چشم پزشک بین هفته 4 تا 9 بعد از تولد انجام شد. اطلاعات بیماران شامل وزن هنگام تولد، سن آبستنی، سابقه دریافت خون، سابقه عفونت نوزادی، سابقه درمان با اکسیژن یا نور درمانی، یک یا چند قلویی بودن بارداری و سندرم دیسترس تنفسی، بررسی شدند و در نوزادان با یا بدون رتینوپاتی، مورد واکاوی (آنالیز) آماری قرار گرفتند. برای تعیین عوامل خطرساز، از آزمون رگرشن لوجستیک تک متغیری (Logistic regression univariate analysis) استفاده شد. یافته ها: در مدت مطالعه، 185 نوزاد شامل 110 نوزاد پسر (59.5 درصد) و 75 نوزاد دختر (40.5 درصد) وارد مطالعه شدند. میانگین سن آبستنی هنگام تولد 31.64 ± 2.67 هفته و میانگین وزن هنگام تولد 1620.7 ± 467.6 گرم بود. شیوع ROP در نوزادان مورد مطالعه 12.4 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 7.6 تا 17.3 درصد) بود. شدت رتینوپاتی در 8.6 درصد موارد ROP، در مرحله آستانه ای (threshold) و در 3.8 درصد موارد در مرحله پیش آستانه ای (prethreshold) بود. میانگین سن آبستنی هنگام تولد در نوزادان دچار رتینوپاتی 29.39 ± 1.2 هفته و در نوزادان بدون رتینوپاتی 31.96 ± 2.58 هفته بود (P<0.001). رتینوپاتی در 18.6 درصد از نوزادان با سن آبستنی کم تر از 32 هفته و 29 درصد از نوزادان با سن آبستنی کم تر از 28 هفته وجود داشت. سن آبستنی در همه نوزادان دارای رتینوپاتی، 33 هفته یا کم تر بود. متوسط وزن هنگام تولد در گروه دارای رتینوپاتی 1283.48 ± 342.84 گرم و در گروه بدون رتینوپاتی 1668.55 ± 464.04 بود (P<0.001). رتینوپاتی در 20.5 درصد از نوزادان با وزن تولد 1500 گرم یا کم تر و در 26.2 درصد از نوزادان با وزن تولد 1250 گرم یا کم تر مشاهده شد. همه نوزادان دارای رتینوپاتی، وزن کم تر از 2000 گرم داشتند. در واکاوی تک متغیری، یک همراهی بین بروز رتینوپاتی و دریافت خون (odds ratio=3.75 , P=0.004)، سندرم دیسترس تنفسی (OR=3.75 , P=0.04) و نور درمانی (OR=3.75 , P=0.044) وجود داشت. ارتباط معنی داری بین دریافت اکسیژن و بروز رتینوپاتی مشاهده نگردید. در واکاوی رگرشن لوجستیک براساس تمام عوامل مرتبط با این بیماری، سن پایین آبستنی، تنها عاملی بود که به طور معنی داری با رتینوپاتی همراه بود.نتیجه گیری: شیوع ROP در نوزادان نارس کشور ما، به نسبت بالاست و به نظر می رسد که با دریافت خون، دیسترس تنفسی دوره نوزادی و نوردرمانی همراهی داشته باشد. پیشنهاد می شود که در کشور ما سن آبستنی 33 هفته یا کم تر و وزن هنگام تولد 2000 گرم یا کم تر، به عنوان معیارهای غربالگری ROP در نظر گرفته شوند.

هدف: برآورد شیوع رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP: retinopathy of prematurity) و تعیین عوامل خطر ابتلا در نوزادان در معرض خطر بستری در بیمارستان های واجد بخش مراقبت ویژه نوزادان در شهر اصفهان طی سال های 1382-1387.روش پژوهشی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر پرونده 604 نوزاد در معرض خطر ابتلا به رتینوپاتی نوزادان نارس مورد بررسی قرار گرفت. سوابق 106 نوزاد مبتلا به ROP با 498 نوزاد فاقد این عارضه در ارتباط با وزن حین تولد، سن داخل رحمی، اکسیژن درمانی، نوع زایمان، ازدواج فامیلی والدین، وضعیت چند قلویی و جنس مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: شیوع ROP در نوزادان مورد بررسی 17.5 درصد بود. در تحلیل تک متغیره زیرگروه ها (ابتلا و عدم ابتلا به ROP)، وزن کم حین تولد (P<0.01)، سن پایین داخل رحمی (P<0.01) و دریافت بیش تر اکسیژن (P=0.01) در گروه مبتلا به ROP از شیوع بالاتری برخوردار بود. در مورد سایر عوامل مورد بررسی اختلاف معنی دار آماری یافت نگردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ضرورت انجام غربالگری نوزادان در معرض خطر را مطرح می نماید. عوامل خطر همراه با ROP، وزن کم حین تولد و سن داخل رحمی پایین بودند.

زمینه و هدف: رتینوپاتی نوزادان نارس، ضایعه ای در شبکیه نوزادان نارس با وزن کم هنگام تولد است که منجر به کوری می شود. این عارضه عامل مهم نابینایی کودکان در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی و شدت رتینوپاتی و بررسی برخی عوامل خطر مرتبط نوزادان نارس در بیمارستان طالقانی گرگان انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی نتایج معاینات بالینی و آزمایش های 89 نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر یا مساوی 34 هفته در نوزادان ترخیص شده از مرکز مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان طالقانی گرگان طی فروردین 83 تا آذرماه 84 در پرسشنامه ای ثبت شد. این نوزادان در زمان ترخیص و سپس در صورت لزوم هر 4 هفته، تا زمان کامل شدن واسکولاریزاسیون رتین، مورد معاینه چشم قرار گرفتند و نتایج معاینه هم در پرسشنامه ثبت شد.یافته ها: رتینوپاتی در 6/5 درصد (5 نفر) از نوزادان نارس دیده شد که تمام موارد در مرحله یک بیماری بود. بیشترین درصد فراوانی در نوزادان با وزن 1001 تا 1250 گرم و در سن حاملگی کمتر از 29 هفته بود. تمام موارد مبتلا تحت اکسیژن گیری قرار گرفته بودند و علی رغم تعداد کم موارد ROP مشاهده شده، همراهی معنی داری بین استفاده از CPAP و ROP در نوزادان مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مهم ترین عوامل خطرآفرین برای ایجاد رتینوپاتی نوزادان نارس، سن کم حاملگی، وزن کم هنگام تولد و دریافت اکسیژن کمکی می باشد.

مقدمه: تولد زود هنگام نوزاد می تواند موجب بروز رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP یا Retinopathy of Prematurity) شود که در آن رشد طبیعی عروق شبکیه تغییر کرده، رگ زایی غیر طبیعی بروز خواهد کرد. در این مقاله بیماران ارجاع شده از دو مرکز شهید بهشتی و الزهرا (س) از نظر بروز ROP و ارتباط آن با سن تولد، وزن تولد و مدت زمان درمان با اکسیژن مورد بررسی قرار گرفتند.روش ها: تعداد 200 نوزاد که وزن تولد آن ها کمتر از 1800 گرم و سن تولد آن ها کمتر از 34 هفته بود مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه ها به صورت تصادفی از میان افرادی که به درمانگاه چشم پزشکی ارجاع شده بودند، انتخاب گردیدند. فراوانی ROP در این نوزادان و ارتباط سن حاملگی، وزن هنگام تولد و طول مدت دریافت اکسیژن با ROP توسط آزمون های Student t-test و X2 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 29 درصد از نوزادان ارجاع شده از مرکز الزهرا (س) مبتلا به درجاتی از ROP بودند که 8 نفر آن ها نیاز به لیزردرمانی پیدا کردند. در نوزادان ارجاع شده از مرکز شهید بهشتی 42 درصد مبتلا به درجاتی از ROP شدند که 91 درصد آن ها نیاز به لیزر درمانی پیدا کردند. فراوانی بروز ROP در گروهی که بیش از 30 روز تحت درمان با اکسیژن بودند بیشتر از گروه درمان با اکسیژن به مدت کمتر از 10 روز بود.نتیجه گیری: با توجه به اختلاف نظرهایی که در مورد نقش اکسیژن در بروز ROP وجود دارد، این مقاله نشان می دهد که هرچه تعداد روزهای دریافت اکسیژن بیشتر باشد فراوانی ابتلا به بیماری افزایش می یابد.

سابقه و هدف: رتینوپاتی نارسی یک بیماری تکاملی پیچیده عروق شبکیه در نوزادان نارس است. بهبود خدمات مراقبتی نوزادان نارس با افزایش خطر وقوع مراحل پیشرفته رتینوپاتی نارسی مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر رتینوپاتی نارسی درمان شده در نوزادان نارس بر پیامدهای ساختاری چشم می باشد. مواد و روش­ ها: این مطالعه مقطعی بر روی تعداد 962 نوزاد مبتلا به رتینوپاتی نارسی مراجعه کننده به بیمارستان چشم پزشکی الزهرا در فاصله زمانی سال های 1400-1397 انجام شد. بیماران با توجه به شدت بیماری تحت پیگیری و یا درمان با لیزر و تزریق داخل ویتره ای قرار گرفتند. در رتینوپاتی نارسی درمان شده، پیامدهای ساختاری چشم به صورت پیامد مطلوب و نامطلوب ثبت گردید. پیامد مطلوب به صورت پسرفت عروق پلاس و جدید و پیامدهای نامطلوب به صورت کدورت لنز و جدا شدگی شبکیه در نظر گرفته شد. وزن تولد، جنسیت، سن حاملگی، تهویه مکانیکی، مدت زمان استفاده از اکسیژن، سابقه پرتو درمانی، سپسیس، زجر تنفسی، تعویض خون و سن تشخیص رتینوپاتی نارسی برای هر بیمار ثبت و بررسی گردید. یافته ها: میانگین وزن تولد و سن حاملگی در زمان تولد 457/90±1760/65 گرم و 2/39±32/37 هفته بود. 869 چشم بدون درمان و 93 چشم تحت درمان قرار گرفتند. رخداد پیامدهای نامطلوب در افرادی که تحت درمان قرار گرفته بودند 5/37% بود. آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد سن حاملگی، وزن تولد، مرحله بیماری و منطقه درگیری شبکیه با پیامدهای نامطلوب درمان ارتباط معنی داری داشت (0/001=p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، در رتینوپاتی نارسی نیازمند درمان باید سن کمتر حاملگی، وزن کمتر تولد، مرحله بیماری شدیدتر و منطقه درگیری مرکزی تر به عنوان فاکتورهای خطر برای پیامدهای ساختاری نامطلوب درمان در نظر گرفته شوند.

هدف: مقایسه فراوانی و شدت رتینوپاتی نارسی در نوزادان چند قلوی نارس و نوزادان یک قلوی ارجاعی به بیمارستان فارابی تهران طی سال های 1381-1383.روش پژوهش: پرونده های 99 نوزاد چند قلو 68) مورد از دو قلوها، 26مورد از سه قلوها و 5 نفر از چهار قلوها( با وزن تولد 2500 گرم با کمتر و سن داخل رحمی 37 هفته یا کمتر که از بخش های نوزادان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، جهت معاینه از نظر رتینوپاتی نارسی، در سن 4-9 هفتگی بعد از تولد، به بیمارستان فارابی تهران ارجاع شده بودند. از نظر فراوانی رتینوپاتی نارسی و عوامل خطر ساز موجود بررسی شدند. فراوانی رتینوپاتی نارسی در این نوزادان، با نوزادان یک قلویی که از نظر جنس، وزن هنگام تولد، سن داخل رحمی، دریافت اکسیژن و خون، دیسترس تنفسی، عفونت خونی و نور درمانی با گروه چند قلوها تفاوت معنی داری نداشتند؛ مقایسه شد.یافته ها: شیوع رتینو پاتی نارسی در چند قلوها 12.1 درصد بود. همه موارد رتینوپاتی در نوزادان با سن تولد 33 هفتگی یا کمتر و وزن داخل رحمی 2000 گرم یا کمتر بوده است. در مقایسه، شیوع ROP درصد در نوزادان یک قلو با شرایط مشابه، 15.1 درصد بود .(P=0.53) شیوع ROP مرحله آستانه در نوزادان چند قلو، 6.1 درصد و در نوزادان یک قلو 7.1 درصد بود .(P=0.62) دو گروه از نظر مراحل رتینوپاتی نارسی، اختلاف معنی داری نداشتند. فراوانی و شدت ROP در زیر گروه نوزادان چهار قلو 60) درصد ROP در کل و 40 درصد مرحله آستانه( نسبت به نوزادان دو قلو و سه قلو 9.6) درصد ROP در کل و 4.2 درصد مرحله آستانه( بیشتر بود اما پس از تحلیل آماری رگرشن لوجستیک، با در نظر گرفتن سن و وزن زمان تولد، اختلاف معنی داری از نظر فراوانی و شدت ROP در زیر گروه نوزادان چهارقلو نسبت به نوزادان دو قلو و سه قلو مشاهده نشد .(P=0.79)نتیجه گیری: فراوانی بیشتر ROP در چند قلوها، ناشی از وزن و سن داخل رحمی کمتر در زمان تولد می باشد و نوزادان چند قلو با نوزادان یک قلوی مشابه، از این نظر تفاوتی ندارند. بنابراین غربال گری ROP در نوزادان چند قلوی نارس را می توان طبق برنامه استاندارد در نوزادان یک قلوی نارس توصیه کرد.